Himmlische Hauswand

***Niebiańska ściana domu*** 
     
 

1 Maja 6, 69-100 Słubice, Polska

Historia PSS "Społem" w Słubicach

 
Powojenny obraz życia gospodarczego Słubic bezsprzecznie kreowały m.in. PSS „Społem”, Fabryka Mebli czy fabryka odzieży „Komes”. Ten artykuł dotyczy historii pierwszego ciała, tj. H. spółdzielnia spożywców w Słubicach.
Pierwsze spółdzielnie przemysłu spożywczego w Słubicach
Początki spółdzielczości w powojennych Słubicach sięgają pierwszych miesięcy po zakończeniu II wojny światowej. 1 września 1945 r. w Słubicach (USS) powstała Urzędnicza Spółdzielnia Spożywce „Pioneer”. Zarząd składał się z prezesa Kazimierza Grześkiewicza, sekretarza Urzędu Miejskiego Antoniego Mikuły (jako sekretarza Spółdzielni), prezesa KP PPS i kierownika Szkoły Podstawowej Józefa Magera, inspektora szkolnego Józefa Rozłuskiego i jego żona M. Rozłuska.
Kierownikiem piekarni USS „Pioneer” przy ulicy Kościuszki był Kazimierz Bagnowski. Pracownikami sklepu „Pionier” byli prezes Kazimierz Grześkiewicz, Jan Galimski, Zofia Mager (córka Józefa, we wspomnieniach błędnie nazywana żoną), Czesława Mazur i Irena Piekło. Helena Bagnowska dołączyła w 1947 r., a Stefania Krzyżan w 1948 r. Tymczasem stanowisko kierownika obozu pełnił do 30 czerwca 1947 r. Kazimierz Szymkowiak, a 1 lipca 1947 r. zastąpił go Jan Galimski.


W 1945 r. powstała dodatkowa spółdzielnia miejska w Słubicach (GS), która jednak nie liczyła zbyt wielu członków. W 1949 r. przekazano ich „pionierkę”, później także piekarnię, masarnię, sklepy peryferyjne i wszelkie potrzeby w bezpośrednim sąsiedztwie. Ówczesny starosta mjr Józef Kostko, pełniący urząd od 1 października 1949 do 1 maja 1950 roku, w związku z groźbą upadłości spółdzielni zatwierdził takie wsparcie. Zarząd kierowany przez Jana Sołtysika i zarząd kierowany przez niejakiego Jaskułę rozpoczął werbunek członków we wsiach pod Słubicami. GS w Słubicach zaczęło prosperować coraz bardziej, np. kosztem GS w pobliskiej Górzycy.
Były też filie PSS w Rzepinie w Słubicach: przy ulicy Oddziału Robotniczego (przy kinie „Piast”, później „Cepelia”), Kościuszki (Rosińskiego, Kiszkowiaka i Jura), Narutowicza na rogu z ulicą Krótką oraz Wojska Polskiego 135 i 148 (przy Szkole Podstawowej nr 2 oraz w budynku dzisiejszej kuchni ormiańskiej „Ararat”).
W połowie 1949 r. spółdzielnia „Pionier” przeszła pod zarząd Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” (GS „SCh”). W 1953 r. Jan Galimski podjął pracę w straży pożarnej w Słubicach, rezygnując z kierowania sklepem „Pionier”.
Założona i zreorganizowana w 1967 roku
PSS „Społem” w Słubicach powstał 1 lutego 1956 roku w wyniku połączenia Spółdzielni Miejskiej w Słubicach z Robotniczą Spółdzielnią Zaopatrzenia i Sprzedaży w Rzepinie (powstałej w 1955 roku z połączenia PSS „Społem” w Rzepinie i GS w Rzepinie) założycielami byli Jan Bejenko, Zbigniew Bogulski, Jan Dzikowski, Józefa Gawrońska, Kazimierz Grodecki, Jan Grzeczkowicz, Jan Kaźmierczak, Leon Kiszkowiak i Jan Stawiński.
W skład pierwszego zarządu weszli prezes Władysław Cyganik, który wcześniej pracował w PSS w Rzepinie, wiceprezes ds. handlowych Henryk Kopczyk oraz wiceprezes ds. gastronomii Kazimierz Bagnowski. Przewodniczącym Rady Nadzorczej został Mieczysław Czyż, a wsparcie osobiste Rzepina przybyli: główny księgowy Władysław Rachowiak, jego zastępca Krystyna Wojnicka, kierownik działu kontroli i inwentaryzacji Franciszek Karalus oraz kierownik finansowy Maria Karalus.
1 lutego 1956 r. w części mieszkalnej kamienicy przy ul. Mickiewicza 1 (przed wojną znajdował się tam plac zwany „Ogrodem Księcia Leopolda”, a po wojnie „Słubiczanką”) utworzono siedzibę nowego PSS „Społem” Słubice. ”, popularna wśród miejscowych). Rok później spółdzielnia przeniosła się na północno-wschodni kraniec Placu Przyjaźni, w okolice Placu Wolności. Jest to budynek dawnej restauracji Graniczna, którą ostatecznie rozebrano w 1985 roku. The
Zaopatrzenie w żywność opierało się na dostawach z magazynu PSS „Społem” w Świebodzinie oraz towarów przemysłowych z hurtowni z Gorzowa Wielkopolskiego i Zielonej Góry. Spółdzielnia dysponowała samochodem ciężarowym „Star”, a kierownikiem zaopatrzenia był Lucjan Rosołek.
7 października 1958 r. funkcję prezesa PSS „Społem” przestał Władysław Cyganik, a jego następcami zostali: Józef Jerzyk, Kazimierz Bagnowski i Mikołaj Łopaciński. Prezesem Słubickiej Spółdzielni Spożywców był od 15 lipca do 30 listopada 1960 Czesław Lindner, następnie Kazimierz Zdzisław Pinkowski (od 1 listopada 1960 do 31 sierpnia 1971) i Irena Piechocka (od 1 września 1960 do 31 sierpnia 1971 do lipca 31, 1974).

Wiceprezesami w latach 1956-1974 byli kolejno: Henryk Kopczyk (1956-1959), Ryszard Twardowski (1959), Czesław Lindner (1959), Michał Rapij (1959-1960), ponownie Czesław Lindner (1961-1962), Mieczysław Kwaśniewski (1963-1964), Franciszek Karalus (1965-1971), Stanisław Szatkowski (1972-1973) i Stanisław Karpowicz (1974). Przewodniczącymi Rady Nadzorczej w latach 1956-1974 byli: Kazimierz Grodecki (1956-1958), Czesław Lindner (1958-1959), Mieczysław Czyż (1959-1970) i ​​Jan Grzeczkowicz (od 1970).
W latach 1966-1968 dokonano zmian w strukturze organizacyjnej spółdzielni na terenie całego kraju. Wszystkie spółdzielnie PSS w województwie zostały połączone w jeden WSS w wyniku likwidacji oddziałów terenowych i okręgowych. Przekształcenia na Ziemi Słubickiej nastąpiły w 1967 roku.
Liczba członków spółdzielni stale rosła. W 1956 r. było ich 526, w 1964 r. ponad 1000, aw 1973 r. 2110 osób. Brali udział w życiu społecznym i politycznym miasta. I tak 1 czerwca 1969 r. w wyborach do Okręgowej Rady Narodowej w Słubicach kandydowali prezes oddziału Społem WSS Kazimierz Pińkowski oraz pracownicy Stanisław Cegliński i Feliks Kupis.
1974: Dyrektorzy zastępują zarządy
1 sierpnia 1974 roku pomyślnie zrealizowano pomysł jednoosobowej trasy koncertowej. Wieloosobowe zarządy zostały zastąpione przez dyrektorów i wicedyrektorów w poszczególnych obszarach działalności. Dyrektorami w Słubicach byli kolejno: Irena Piechocka (od 1 sierpnia do 17 grudnia 1974), Stanisław Wasilewski (od 18 grudnia 1974 do 20 czerwca 1977), Stanisław Warzecha (od 10 kwietnia 1979 do 31 marca). 1982) , Zofia Andrzejewska (od 30 września 1977 do 31 stycznia 1979) i Grzegorz Jezierski (po 1 kwietnia 1982).
Wicedyrektorami w latach 1974-1989 byli kolejno: Stanisław Karpowicz (1974-1977), Zofia Andrzejewska (1975-1977), Stanisław Warzecha (1977-1979), Mieczysław Szuba (1979-1981) i ponownie Stanisław Warzecha (od 1981 ). ). Przewodniczącym Rady Nadzorczej był przez wiele lat Tadeusz Woźniak.
14 września 1974 roku przy ulicy Dąbrówka odbyło się oficjalne otwarcie Pawilonu Lubuskiego, wybudowanego przez gorzowskie Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego „Zachód”. W otwarciu wzięło udział wielu lokalnych, spółdzielczych i partyjnych działaczy. Zaproszeni m.in.: I sekretarz KP PZPR Maciej Olczyk, Naczelnik Okręgowego Biura Zdzisław Strzelecki, Komendant MO KP Zygmunt Smoliński, Naczelnik Biura MiG Kazimierz Borkowski, Dyrektor „Peweksu” Antoni Janke czy Sekretarz PO Tadeusz Brzozowski.
W 1976 roku w wyniku reformy administracyjnej kraju oddział WSS „Społem” w Słubicach stał się integralną częścią WSS „Społem” w Gorzowie Wlkp. (do tego czasu Słubice leżały w województwie zielonogórskim). W tym samym roku zarządzeniem władz centralnych PSS wycofano środki transportu i powołano samodzielne przedsiębiorstwo przewozowe dla handlu krajowego w Słubicach (PTHW), którego pierwszym dyrektorem zarządzającym został Lucjan Rosołek.
Pod auspicjami Oddziału WSS „Społem” w Słubicach działały tzw. koła studenckie, w tym dokarmianie studentów i prowadzenie działalności handlowej. W 1981 r. liczba członków spółdzielni gwałtownie spadła: na koniec 1981 r. było ich 1937, na koniec poprzedniego roku już 2576.
1 lutego 1986 roku z okazji 30-lecia Słubickiej Spółdzielni odbyła się uroczysta akademia, w której wzięli udział obecni i byli pracownicy. 21 czerwca 1987 r. spółdzielnia obsłużyła kilka tysięcy gości podczas Telewizyjnego Turnieju Miejskiego, w którym mieszkańcy Słubic rywalizowali z mieszkańcami mazurskiego Pisza w różnych konkurencjach. Rywalizacja prowadzona przez popularnego aktora Bronisława Cieślaka (w roli porucznika Borewicza) zakończyła się zwycięstwem Słubic 4:2.
Pod koniec 1987 roku lokale zarządzane przez spółdzielnię wyglądały imponująco: bar „Rondo” przy ulicy 1 Maja (H. Sołtysik), restauracja „Lubusz” przy ulicy Dąbrówki 1 (D. Domagała, Z. Sowińska, Z. Szleszyńska), sklep nr 2 „Merkury” przy al. Młodzieży Polskiej (R. Korecka, B. Rabenda), restauracja „Odra” na Placu Przyjaźni (w generalnym remoncie), sklep nr 1 „Jubilat” na Placu Przyjaźni (H. Zelek, M. Woźniak), sklep chemiczny nr. 22 na Placu Wolności (Jadwiga Olechno, K. Wypszał), zakup opakowań szklanych na Placu Wolności (Z. Dobrowolska), piekarnia ul.Powstańców Wlkp. 2 (Franciszek Miś, Krystyna Szamotulska), stołówka Komesa przy ulicy Wojska Polskiego (A. Kinal, A. Pysiak, B. Ulińska) i wielu innych. Łącznie na terenie miasta powstały 34 lokale oraz centrum rekreacji przy ulicy Bałtyckiej w Mrzeżynie.
Dla porównania: w tym samym czasie prywatne stowarzyszenie branżowe miało 42 filie, prasę i księgarni „Ruch” 14 kiosków, Spółdzielnia Miejska w Słubicach – 12 oddziałów oraz Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Handlowe. - 8 placówek handlowych, PGR "Białe" - 3 sklepy, Przedsiębiorstwo Eksportu Wewnego "Pewex" i Wojskowa Centralna Handlowa - po 2 sklepy, Cepelia, PTHM "Polmo Sprzedaż" i Spółdzielnia Pracy "Przyjaźń" - po 1 sklepie.
W styczniu 1988 r. Władysław Warchoł wysłuchał wspomnień Jana Dzikowskiego, Jana Galimskiego, Franciszka Karalusa i Władysławy Walewskiej, których zapiski są dziś bogatym źródłem wiedzy o historii PSS „Społem” w Słubicach.
Transformacja systemowa
W 1990 r. liczba biur spółdzielczych spadła o 50%. 1 stycznia br. było ich 33 (21 detalicznych, 9 gastronomicznych, 2 produkcyjnych i 1 usługowy), a 31 grudnia tylko 16 (6 detalicznych, 7 gastronomicznych, 2 produkcyjnych i 1 usługowy). Między innymi prywatyzacja sklepu "Jubilat" i restauracji "Odra". Zmniejszono liczbę pracowników spółdzielni z 255 do 211, w tym pracowników administracyjnych z 21 do 18.
W dniu 26 stycznia 1991 roku pracownicy Spółdzielni obecni na akademii wewnętrznej z okazji „Dnia Kupca” złożyli do Prezydenta Sejmu RP Mikołaja Kozakiewicza uchwałę sprzeciwiającą się przepisom Ustawa z dnia 11 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu podwyżek wynagrodzeń (Dz. U. 1991 Nr 1 poz. 1). Chodziło o niezadowolenie ze zróżnicowania skali tzw. „popiwka” ze względu na formę własności firmy. Spółdzielnie domagały się równego traktowania z innymi podmiotami. Uchwałę podpisało 41 osób, w tym Grzegorz Jezierski i Władysław Warchoł.
W 2006 roku PSS „Społem” w Słubicach obchodziło 50-lecie istnienia. Z tej okazji wydano specjalną broszurę zawierającą podstawowe informacje o historii firmy.
Rok 2011: komercjalizacja spółdzielni
W dniu 20 listopada 2011 roku PSS „Społem” w Słubicach zakończyło działalność, aw dniu 20 grudnia 2011 roku zostało wykreślone z rejestru sądowego przez Sąd Rejonowy VIII Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego w Zielonej Górze. Na bazie spółdzielni firma Społem Słubice sp. z oo z siedzibą przy ulicy 1 Maja 6 w Słubicach.

Kilka informacji o samej okolicy lub na ulicy:

Niedaleko skrytki znajduje się kościółek, trochę informacji na jego temat.

Dawny klub strzelecki – dziś kościół pw. Matki Boskiej Królowej Polski

1 Maja 31:69-100 Słubice, Polska

Klub bractwa Schützen został otwarty w 1775 roku, ale ponownie zamknięty w 1828 roku z powodu zniszczenia. Jest najstarszym zachowanym obiektem w Słubicach. Po 1945 r. dawny Schützenhaus stał się własnością nowego miasta, a rok później został konsekrowany jako kościół.

O samej skrytce:

Łatwo go złapać, mam nadzieję, że zostanie i będzie przyjazny dla mugoli.