The vergotten houses of Eleousa

Η πληροφορία αυτή βρέθηκε και μεταφράστηκε στα αγγλικά στο Διαδίκτυο:
Το σανατόριο της Αγίας Ελεούσας ήταν το πιο σημαντικό όργανο για την
Νοσοκομειακή περίθαλψη των ασθενών με φυματίωση στα Δωδεκάνησα (ελληνικά νησιά) κατά την περίοδο 1947-1970.
Ξεκίνησε τον Αύγουστο του 1947 στην παλιά ιταλικά κτίρια
Campo Chiaro και αρχικά είχε χωρητικότητα 80 ασθενείς και υπήρχαν έως 54 εργαζόμενους.
Το χωριό της Αγίας Ελεούσας ήταν πράγματι από τη θέση του και την προοπτική κλίμα εδώ δεν είναι ιδανική, αλλά απαραίτητη λόγω της ανάγκης για καραντίνα για τους ασθενείς της φυματίωσης.
Οι πρώτοι ασθενείς μεταφέρθηκαν εδώ από το μικρό νοσοκομείο "Villa Πάσχα" στην πόλη της Ρόδου εδώ.

Diese Information wurde in englischer Sprache im Internet gefunden und übersetzt:

Das Sanatorium von Saint Eleousa war das wichtigste Institut für die
Krankenhausbehandlung von Patienten mit Tuberkulose im Dodekanes (griechische Inseln) in der Zeit von 1947-1970 .

Es begann im August 1947 in den alten italienischen Gebäuden
von Campo Chiaro und hatte zunächst eine Kapazität von 80 Patienten und es waren bis zu 54 Mitarbeiter beschäftigt.
Das Dorf Saint Eleousa war zwar von seiner Lage und klimatischer Sicht her nicht ideal, aber wegen der Notwendigkeit einer Quarantäne für Tuberkulosepatienten unentbehrlich.

Die ersten Patienten wurden aus dem kleinen Krankenhaus " Villa Passa" in Rhodos Stadt hier her verlegt.

Κεντρικό πρόσωπο ήταν ο πνευμονολόγος Εμμανουήλ Γ. Κωσταρίδης.
Ήταν ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου για τα περισσότερα από τα 23 χρόνια στα οποία η συσκευή ήταν ενεργό εδώ.
Ήταν, επίσης, ο γενικός διευθυντής για περισσότερα από 15 χρόνια και για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν ο μόνος γιατρός που εργάζεται
σε αυτό το σανατόριο.
Τα κυριότερα λειτουργικά προβλήματα του σανατόριο ήταν μεγάλη απόστασή του στην πόλη της Ρόδου, ​​για τον τρόπο αυτό υπήρχαν σημαντικά προβλήματα εφοδιασμού, καθώς και προβλήματα στην πρόσληψη ειδικευμένου προσωπικού.
Κατά την περίοδο 1947 - 1970 σε 1581 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία εδώ.

Central person was the respiratory physician Emmanuel G. Kostaridis.
He was the scientific director of the Institute for most of the 23 years in which the device was active here.
He was also the managing director for more than 15years and for a long time he was the only doctor working
in this sanatorium.
The main operational difficulties of the sanatorium was his great distance to Rhodes town, for thereby there were significant supply problems as well as problems in recruiting qualified personnel.
In the period from 1947 to 1970 in 1581 patients were treated here.

Zentrale Person war der Atemwegs -Arzt Emmanuel G. Kostaridis.

Er war der wissenschaftliche Direktor des Instituts für den größten Teil der 23 Jahre, in dem die Einrichtung hier aktiv war.
Er war auch der Verwaltungsdirektor für mehr als 15Jahre und für eine lange Zeit war er der einzige arbeitende Arzt
in diesem Sanatorium .
Die wichtigsten operativen Schwierigkeiten des Sanatoriums war seine große Entfernung zu Rhodos Stadt, denn hierdurch gab es erhebliche Versorgungsprobleme ebenso wie Probleme bei der Rekrutierung von Fachpersonal .

In der Zeit von 1947 bis 1970 wurden 1581 Patienten hier behandelt.